Yaratanın Kudreti
Muhammed b. Mansûr Tûsî (kuddise sırruhû) şöyle anlatıyor:
Bir keresinde tavafta idim. Gördüm ki biri tavaf ederken ağlıyor ve şöyle diyordu:
“Ya Rabbi, kaybettiğimiz şeyi bana geri ver.”
Ona, “neyi kaybetti?” diye sordum.
Şöyle anlattı:
“Yüce Hak ile hoş bir halim vardı. Bir keresinde çölde susuz kaldım. Bir cahil gibi kendi kendime şöyle dedim: ‘Tehlikeli günlerdir, çöldür. Bu kimsesiz yerde su da bulamam.’ Böylece ölüp gitmekten korktum. Tam bu sırada bir bulut geldi. O kadar çok yağmur yağdı ki, ‘Şimdi boğulup öleceğim’ dedim. Bütün bu görünenler ve düşünceler arasında baktım ki o hoş halim kaybolup gitmiş.”
Şeyhü’l-İslam, bu durum üzerine şöyle dedi:
“Bu ona bir cezadır. Bilmiyor ki yüce yaratanın kudreti karşısında yaz günleri ile kış günleri birdir”
Yaratanın Kudreti
Menkîbe
Abdurrahman-ı Câmî, Nefehâtü’l-Üns, sayfa 206